Familie Wolters

Piet Wolters is geboren op 25-11-1911 en An Wolters is geboren op 01-10-1911. Het paar trouwde op 26-10-1937. Daarna namen ze het ouderlijk huis van An over, het huis was eigendom van vader Johannes Rutgerus Ponjee en echt- genote Johanna Arnoldina Verstraelen. Het huis bevatte een kruidenierswinkel met een café met vergunning A. Ook waren er enkele bijgebouwen, zoals een timmermans- werkplaatsje, een klein boerderijtje met wat grond en wat vee.

Piet werkte in die tijd bij een tuinder in Tegelen en kon al snel genoeg dichter bij huis gaan werken, namelijk bij veevoerbedrijf Havens in Maashees. Hier werkten al meer Aijenaren. Het was daar hard werken met de zware zakken graan op zijn schouder, uit het schip, op de ladder en zo naar boven dragen, dus hij was ‘savonds doodop. Dagelijks bij weer of geen weer met het roeibootje de Maas over, wat soms een gevaarlijke tocht was bij dichte mist en bij harde wind. Piet heeft bij Havens ruim 40 jaar gewerkt.

Moeder An had de handen vol aan het huishouden, de winkel en het café. Ze hadden ook nog een grote tuin, dit bracht ook nog het nodige onderhoud. Daarnaast ook nog het huishouden met 8 kinderen, waarvan 3 jongens, Huub, Theo en Jan en 5 meisjes, Coby, Netty, Loes, Jo en Tiny. De kinderen moesten ook flink mee aanpakken om moeder An te helpen. Tijdens de tweede wereldoorlog is de familie Wolters evenals de andere Aijenaren ruim vier maanden weg geweest. In 's-Heerenberg is moeder An op 11 januari bevallen van zoon Theo, het was een zware tijd. Vader Piet was zoals vele andere krijgsgevangen genomen en moest naar Duitsland. Moeder An met toen al vijf kinderen werd in Azewijn (Gelderland) ondergebracht, bij een heerboer die ook nog lid was van gedeputeerde staten. Ze kregen onderdak in 2 varkensstallen; moeder An moest alle dagen op de boerderij meewerken voor wat melk en een ei, terwijl de boer vergoeding kreeg van de staat voor de opvang van deze evacués. Wat waren ze blij dat ze half mei weer huiswaarts konden keren.

De bezetting was voorbij, niet wetende wat ze thuis in Aijen zouden aantreffen. Alles was weg, zelfs wat ze in de grond verstopt hadden was door de bezetter meegenomen. De wederopbouw kon beginnen, herstel van de daken, zolder, ramen enz. Zo zijn er in Aijen nog een tiental noodwoningen gebouwd, er was een grote woningnood. Na de oorlog zijn er nog drie kinderen geboren. Ondanks alles hebben Piet en An na de oorlogsjaren ook nog wel plezier en vreugde gekend met familieleden en dorpsgenoten. Hierbij denkend aan kermissen, toneel en de carnaval. De kinderen moesten vroeg mee aanpakken, varkenshokken schoonmaken, hout zagen en kloven. Ze gingen te voet naar de school in Oud Bergen. Later gingen de meiden uit werken, maar moest er altijd iemand thuis moeder meehelpen, met winkeltje en café.

Nadat de winkel voorgoed gesloten was, werd het huis verbouwd tot twee woningen. In de ene helft gingen Piet en An wonen en de andere helft werd de woning van zoon Theo. De dochters en een zoon verhuisden allen buiten Aijen. Zoon Huub bouwde zich een huis aan de Wethouder Kortingstraat. Piet en An hebben er samen nog 11 jaar gewoond. An stierf in 1984 en Piet bleef er nog enkele jaren alleen wonen, in zijn vertrouwde omgeving aan de Maas. Daarna ging Piet naar het bejaardenhuis "Eldershome" in Well. Hier woonde Piet nog zeven jaar en stierf in 1996 op bijna 85 jarige leeftijd. Piet was een echte verenigingsman. In 1938 was hij 1 van de 5 heroprichters van het slapende Gilde in Aijen. Ook met de handboog was Piet een opperbeste schutter. De schietdoelen voor de handboog stonden achter het café "Het Anker".

Piet zat geruime tijd in het bestuur van zowel de handboogschutterij en later in het bestuur van het Gilde van Aijen. Hij ontving van de burgemeester namens de Koningin een onderscheiding. Piet werd na afkampen met Harrie Rutten Wijenberg Keizer van het Gilde. Samen met zijn An vormden ze jaren het Keizerspaar en stonden altijd klaar voor deze vereniging. Ook zoons Huub en Theo zijn lid geworden van het Aijense Gilde. Ook Theo trad in de voetsporen van zijn vader, door zich in 2003 tot keizer te schieten. Zijn broer Huub werd een maal koning. Theo is binnen de vereniging ook nog hoofdvaandeldrager en commandant geweest. Huub vervulde jaren lang een bestuursfunctie en werd later zelfs voorzitter. Schoonzoon Jan Janssen is in de begin jaren zeventig nog drie maal met het korps van schutterij uit Aijen, Kringkampioen geweest.

Voor foto's over de familie Wolters, klik hier.

Voor meer informatie over de winkel klik hier.

Voor meer informatie over het Café klik hier.